بزرگنمايي:

کرمان رصد - به گزارش می‌متالز، وزیر راه و شهرسازی با تاکید بر آنکه سیاست وزارت راه و شهرسازی، بازآفرینی شهری و نه افزایش محدوده شهرهاست، از برنامه این وزارتخانه برای تسریع در واگذاری زمین و تکمیل واحد‌های مسکونی خبر داد. فرزانه صادق درباره 700 هکتار زمین داخل محدوده شهری گفت: سیاست وزارت راه و شهرسازی افزایش محدوده نیست بلکه ارتقای بافت شهری و کاهش بافت‌های فرسوده است.
برای ساخت‌و‌ساز در محدوده‌های شهری و ارتقای بافت‌های فرسوده محدودیتی وجود ندارد. وزیر راه و شهرسازی در جریان سفر استانی خود، تامین زمین در بافت فرسوده را ارجح بر توسعه محدوده شهر‌ها عنوان کرد؛ با وجود این وی دلایل این برتری را عنوان نکرد و همچنان راه برای منتقدان این طرح و افرادی که بر توسعه حریم شهر‌ها برای توسعه ساخت خانه تاکید دارند؛ باز گذاشته شده است.
مطابق آمار‌های رسمی، بافت فرسوده در کل کشور ظرفیت ساخت و عرضه 3 میلیون واحد مسکونی را دارد. در طرح مسکن ملی حدود 5 میلیون نفر ثبت نام کرده و حائز اهمیت شناسایی شدند، البته از این میان تنها 800 هزار نفر با تکمیل آورده، ثبت نام خود در این طرح را قطعی کردند. این ارقام به خوبی موید پتانسیل بالای بافت فرسوده برای تامین بخش قابل توجهی از نیاز گروه‌های کم‌درآمد به خانه است.
توسعه حریم شهر برای اجرای طرح‌هایی نظیر مسکن ملی و مسکن مهر، لزوما به تامین زمین ارزان منجر نمی‌شود، زمین‌های حاشیه شهر فاقد امکانات اولیه و زیرساختی بوده و برای اجرای پروژه‌های شهرسازی در آن باید خدماتی نظیر آب، برق، گاز، خیابان‌کشی و... در آنها اجرایی شود؛ مجموع این موارد باعث می‌شود که هزینه آماده سازی این زمین‌ها به رقم‌های نسبتا قابل توجهی برسد.
در سال‌های گذشته هزینه آماده سازی هر متر مربع زمین برای ساخت خانه در حریم شهر در محدوده 4 میلیون تومان اعلام شد. این رقم بار مالی سنگینی را طی سال‌های اخیر بر دولت وارد کرده است. این درحالی است که بافت فرسوده، زمینی دارای تمامی خدمات شهری و زیرساختی است که خانه سازی در این محدوده می‌تواند به کاهش تحمیل هزینه اولیه به دولت بینجامد.
جایگزینی بافت فرسوده به جای حاشیه شهر برای اجرای طرح‌های مسکن دولتی علاوه بر کاهش هزینه تامین زمین، می‌تواند از منظر اجتماعی نیز مزایای متعددی را برای متقاضیان دریافت خانه‌های دولتی داشته باشد. اجرای طرح‌های مسکن مهر طی دو دهه اخیر در کشور نشان داد که تنها با ساخت خانه نمی‌توان محل مناسبی برای سکونت خانواده‌ها فراهم کرد. در واقع شهر‌های جدید به سرعت تبدیل به محله‌های قابل سکونت خانوار‌ها نمی‌شوند. این درحالی است که بافت فرسوده از مزیت برخورداری از محله و جامعه بومی برخوردار بوده و تعلق خاطر ساکنان قدیمی به این محلات، امنیت و تعلق خاطر برای ساکنان جدید تلقی می‌شود.
در عین حال توسعه شهر‌های جدید در حاشیه شهرها، نیاز به گسترش حمل و نقل عمومی را نیز درپی دارد که این موضوع نیز تحمیل هزینه جدی به دولت شمرده می‌شود. مجموع موارد ذکرشده از لزوم جایگزینی ساخت وساز در بافت فرسوده به جای ساخت در حومه شهر‌ها را بیان می‌کند.
منبع: دنیای اقتصاد