بزرگنمايي:

کرمان رصد - ایسنا / به گفته ستاره شناسان، اکثریت قریب به اتفاق شهاب‌سنگ‌های زمین از سه خانواده از سیارک‌ها می‌آیند.
زمین به طور مداوم توسط شهاب‌سنگ‌ها کوبیده می‌شود و ما از بیشتر آنها بی‌اطلاعیم، زیرا آنها قبل از برخورد به زمین در جو می‌سوزند. با این حال، هرازگاهی سیارکی بزرگتر به سمت میدان گرانشی زمین کشیده می‌شود و زمانی که این اتفاق می‌افتد، معمولاً خبر بدی برای حیات در سطح سیاره ماست.
دانشمندان می‌دانند که اکثریت قریب به اتفاق شهاب‌سنگ‌هایی که به زمین سقوط می‌کنند از کمربند سیارکی اصلی منظومه شمسی منشاء می‌گیرند که منطقه‌ای بین مریخ و مشتری است که در آن سنگ‌های نامنظم باقی‌مانده از زمان شکل‌گیری منظومه شمسی حین چرخیدن به دور خورشید به یکدیگر برخورد می‌کنند و پخش می‌شوند.
با این حال یک تیم بین‌المللی از دانشمندان در تحقیقات جدید خود ادعا می‌کنند که سه خانواده جوان و متمایز از سیارک‌ها را در کمربند اصلی سیارک‌ها به ‌عنوان منبع 70 درصد از شهاب‌سنگ‌های زمین شناسایی کرده‌اند.
«خانواده‌های سیارکی» به جمعیتی از سیارک‌ها اطلاق می‌شود که می‌توانند از تعداد انگشت شماری یا صدها قطعه تشکیل شده باشند که احتمالاً از برخورد یک سیارک کهن منشأ می‌گیرند.
محققان با استفاده از یک بررسی تلسکوپی برای تعیین ترکیب خانواده‌های اصلی سیارک‌ها در کمربند اصلی سیارک‌ها و استفاده از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای برای نقشه‌برداری از برخوردهای آنها و تکامل این خانواده‌ها توانستند آشکار کنند که اکثریت قریب به اتفاق شهاب‌سنگ‌های زمین احتمالاً از کدام سه خانواده هستند.
به عنوان مثال آنها از خانواده سیارک‌های کارین(Karin)، کورونیس(Koronis) و ماسالیا(Massalia) سرچشمه می‌گیرند که از برخورد در کمربند اصلی سیارک‌ها که به ترتیب در حدود 5.8 میلیون، 7.5 میلیون و 40 میلیون سال پیش رخ داده‌اند، به وجود آمده‌اند.
به طور مشخص گفته می‌شود که خانواده ماسالیا مسئول 37 درصد از شهاب سنگ‌های شناخته شده زمین است.
تاکنون شش درصد از شهاب‌سنگ‌ها از روی ترکیبات‌شان از ماه، مریخ یا وستا(Vesta) که یکی از بزرگترین اجرام در کمربند اصلی سیارک‌هاست، شناسایی شده بودند و اینکه 94 درصد دیگر از کجا سرچشمه می‌گیرند، همچنان یک راز باقی مانده بود.
بنابراین چرا این خانواده‌های سیارکی جوان منشأ این همه شهاب‌سنگ هستند؟ خانواده‌های سیارکی جوان‌تر که در اثر برخوردهای نسبتاً اخیر از هم جدا شده‌اند، از قطعات بیشتری تشکیل شده‌اند، به این معنی که احتمال بیشتری وجود دارد که قطعاتی داشته باشند که از کمربند اصلی سیارک‌ها به سمت زمین بیایند.
با گذشت زمان این خانواده‌ها بزرگتر می‌شوند و به تدریج تکه‌های خود را از دست می‌دهند و کمتر شهاب‌سنگ روانه زمین می‌کنند.