بزرگنمايي:

کرمان رصد - صبح نو /متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
در تازه‌ترین اقدام شرم‌آور، بخشی از اپوزیسیون خارج از کشور با ارسال پیام‌هایی به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، خواستار این شده‌اند که تحریم‌ها علیه ایران کافی نیست و باید به زیرساخت‌های ایران حمله نظامی شود. این خواسته آشکار برای تخریب زیرساخت‌های کشور، نمایشی از اوج انحطاط اخلاقی و سیاسی این گروه‌هاست که بار دیگر فاصله عمیق آنها با مردم کشورمان و منافع ملی را آشکار می‌کند.

از تحریم تا تخریب زیرساخت‌ها؛ مسیری در تضاد با منافع ملی
این اولین‌بار نیست که بخشی از اپوزیسیون با اقدامات و درخواست‌های خود، منافع ملی ایران را به خطر می‌اندازد. در دوره پیشین ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، این گروه‌ها به شدت از سیاست «فشار حداکثری» حمایت کردند و به‌طور علنی خواستار اعمال تحریم‌های فلج‌کننده علیه ایران شدند.
اکنون با تغییر فاز از تحریم به درخواست حمله نظامی، این گروه‌ها وارد مرحله جدیدی از بی‌مسئولیتی و خیانت آشکار شده‌اند. چنین درخواست‌هایی نشان می‌دهد که این گروه‌های اپوزیسیون هیچ درکی از شرایط مردم کشورمان ندارند. آنها درحالی‌که در خارج از کشور زندگی می‌کنند، با بی‌مسئولیتی کامل به دنبال تشدید فشارها بر مردم ایران هستند. این تناقض آشکار میان شعارهای آزادی‌خواهی و اقدامات ضد مردمی، تنها به تضعیف جایگاه این گروه‌ها منجر می‌شود.
آیا جنگ راه‌حل است؟
تاریخ معاصر خاورمیانه بارها نشان داده است که جنگ و حملات نظامی هیچ‌گاه راه‌حل مشکلات سیاسی نبوده‌اند. تجربه عراق، لیبی و افغانستان به خوبی گواهی می‌دهد که این کشورها پس از حملات نظامی، نه‌تنها به ثبات و دموکراسی نرسیده‌اند، بلکه با بحران‌های عمیق‌تر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مواجه شده‌اند. درخواست حمله به زیرساخت‌های ایران، به معنای تکرار همان سناریوهای ویرانگر در کشوری است که با تمام مشکلات موجود، همچنان توانسته ساختارهای اجتماعی و حاکمیتی خود را حفظ کند. آیا اپوزیسیونی که این سناریو را برای کشور خود می‌خواهد، می‌تواند مدعی دلسوزی برای ایران باشد؟
خودتخریبی اپوزیسیون؛ دور شدن از مردم و وطن
درخواست تحریم‌های فلج‌کننده و اکنون حملات نظامی، تنها نشان‌دهنده انحراف فکری و اخلاقی بخشی از اپوزیسیون است که به جای ارائه راهکارهای عملی و سازنده برای اصلاحات، به دنبال تخریب و تضعیف کشور خود هستند. این رفتارها نه‌تنها کمکی به تغییر شرایط نمی‌کند، بلکه مردم ایران را از این گروه‌ها دورتر و منزوی‌تر می‌کند.
وقتی اپوزیسیون به ابزار دشمن تبدیل می‌شود
رفتارهایی که منافع ملی را فدای اهداف سیاسی و شخصی می‌کند، نمی‌تواند به عنوان راه‌حلی برای آینده ایران مطرح شود. کسانی که خواستار تخریب زیرساخت‌های کشور هستند، نه دلسوز مردم ایران‌ هستند و نه شایسته ادعای دلسوزی برای این کشور.
ایران؛ کشوری مقاوم در برابر فشارها و خیانت‌ها
ایران در طول دهه‌های اخیر بارها نشان داده است که می‌تواند در برابر فشارهای خارجی مقاومت کرده و تحریم‌های ظالمانه را مدیریت کند. این توانایی حاصل ترکیبی از استراتژی‌های هوشمندانه اقتصادی، اتکا به ظرفیت‌های داخلی و قدرت دفاعی بازدارنده‌ای است که مانع از اجرای بسیاری از تهدیدات علیه کشور شده است. بااین‌حال، پیشنهاداتی همچون حمله به زیرساخت‌های کشور نه‌تنها از سوی دشمنان خارجی، بلکه توسط برخی گروه‌های اپوزیسیون خارج‌نشین مطرح می‌شود که این اقدامات چیزی جز خیانت به منافع ملی ایران نیست.
مقاومت ایران در برابر تحریم‌ها
تحریم‌های اقتصادی به‌ویژه در سال‌های اخیر، فشارهای بی‌سابقه‌ای بر ایران وارد کرده‌اند. این تحریم‌ها با هدف تضعیف زیرساخت‌های اقتصادی و اجتماعی کشور طراحی شدند؛ اما کشورمان توانست با تکیه بر دانش بومی و ظرفیت‌های داخلی، بسیاری از این تحریم‌ها را خنثی کند. از تولید گسترده کالاهای استراتژیک گرفته تا تقویت زیرساخت‌های صنعتی، کشاورزی و انرژی، ایران نشان داد که با وجود فشارها می‌تواند مسیر توسعه را ادامه دهد. گسترش روابط تجاری با کشورهای همسو و تقویت محور مقاومت در منطقه نیز به ایران امکان داد تا تحریم‌ها را به‌عنوان فرصتی برای خودکفایی تبدیل کند.
قدرت دفاعی ایران؛ عاملی برای بازدارندگی
یکی از عوامل کلیدی که ایران را در برابر تهدیدات خارجی قدرتمند نگه داشته است، توانمندی‌های دفاعی و نظامی کشور است. کشورمان با توسعه سامانه‌های پیشرفته دفاعی، موشک‌های بالستیک و پهپادهای پیشرفته نه‌تنها امنیت داخلی خود را تضمین کرده، بلکه در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی به قدرتی بازدارنده تبدیل شده است. این توانایی‌ها باعث شده است که دشمنان ایران از ورود به یک رویارویی نظامی مستقیم اجتناب کنند. در چنین شرایطی، پیشنهاد حمله به زیرساخت‌های کشورمان، آن هم از سوی اپوزیسیون، نشان‌دهنده درکی سطحی و ناقص از قدرت دفاعی و مقاومت ملی کشور است.
خیانت احمقانه اپوزیسیون
اینکه بخشی از اپوزیسیون، با وجود تمام شواهد از مقاومت ایران در برابر فشارها، همچنان خواستار حمله نظامی یا تحریم‌های بیشتر است، نشان‌دهنده یک خیانت آشکار است. این گروه‌ها با طرح چنین پیشنهاداتی، نه‌تنها منافع ملی را نادیده می‌گیرند، بلکه عملا در نقش ابزارهایی برای تحقق اهداف دشمنان ایران ظاهر می‌شوند.