بزرگنمايي:

کرمان رصد - ابتکار / «تهران در برابر بازی چند لایه غرب» عنوان یادداشت روز در روزنامه ابتکار به قلم جلال خوش‌چهره است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
دوران اغراق درباره تهدیدهای نظامی علیه ایران اکنون بیش از همیشه به واقعیت نزدیک است. انکار نمی‌توان کرد که غرب در جبهه‌ای مشترک درحال سیاه‌نمایی کم‌بدیل از چهره جمهوری اسلامی نزد افکارعمومی جهان است. چنین رفتاری همواره با اهداف آماده‌سازی ذهنی و عینی برای انجام اقدام در بیرون از چارچوب دیپلماسی معنا می‌شود. اما آیا این واقع‌نمایی از تهدید رودررویی‌ مستقیم تابعی از جنگ روانی برای وادار کردن تهران به تسلیم در برابر خواست‌های چند لایه شده غرب است یا به راستی رو در رویی نزدیک است؟ ممکن است غرب به رهبری واشنگتن بازی روانی _ سیاسی را به جای تهدید نظامی اما به شیوه‌ای متفاوت از گذشته همچنان در دستور کار داشته باشد. شاید هم تردیدهای گذشته درباره نتایج اقدام نظامی را کنار گذاشته و اکنون در بستری که دیپلماسی را پایان یافته تلقی کرده، می‌خواهد تاکتیک‌های نظامی را به اهداف راهبردی خود وارد کند. هدف هرچه هست ولی هنوز هم استراتژی غرب در یک مفهوم ثابت تعریف می‌شود: ادامه کارزار با تهران در چارچوب یک جدال روانی که سرانجام بتواند فرسودگی را در مواضع آن ایجاد کند. غرب به رهبری واشنگتن در این حال برآن است که کانال ارتباطی خود را با تهران باز نگه دارد. هدف از این کار حفظ کانال ارتباطی در خدمت به داشتن اطلاعات روشن از مواضع تهران است تا مبادا مرتکب اقدام براساس اطلاعات ناکافی شود. از این رو سفر "السید حمد بن حمود البوسعیدی" وزیر امورخارجه عمان به تهران ممکن است ادامه دیپلماسی میان تهران و غرب با واسطه‌گری مسقط(پایتخت عمان) باشد. البته "عباس عراقچی" وزیر امورخارجه هرگونه پیام آوری همتای خود را از جانب واشنگتن رد کرده و گفته است: «ما به تبادل پیام‌های لازم در زمان مقتضی با طرف آمریکایی از طریق سفارت سوئیس ادامه می‌دهیم» اما کیست که نداند دیپلمات‌ها معمولا اگر خلاف واقع نگویند اما پنهان‌کاری جنس رفتارشان است. البوسعید همیشه مسافر تهران در بزنگاه‌های بالا گرفتن تنش‌ها بوده است. این که بنا به گزارش‌های رسمی آیا او در این سفر تنها حامل پیام "هیثم بن طارق" سلطان عمان برای رئیس جمهور "پزشکیان" بوده ؛ خود گواه اهمیتی است که می‌توان برای آن قائل شد. در این حال "کف و سقفی" هم می‌توان در این پیام گمان کرد. "کف" گمان بسا مربوط به بازداشت "چچیلیا‌سالا" خبرنگارایتالیایی بازداشت شده در تهران باشد. "سقف" گمان؛ آخرین پیشنهادهای واشنگتن و به تبع آن غرب برای تهران. گمان نخست می‌تواند با هدف تلاش برای کنترل یا کاهش تنش با غرب در این بزنگاه ژلاتینی تفسیر شود. در این صورت باید منتظر ماند و نتایج آن را بزودی شاهد بود. گمان دوم اگرچه دور از ذهن می‌نماید اما در صورت واقعیت، ابعاد و مختصات ویژه خود را دارد. ابعاد پیام حاوی دو خواست فوری یا کلان می‌تواند باشد. خواست فوری عبارت از: 1- از ایده محور مقاومت فاصله بگیرد. 2_ کاهش نفوذ منطقه‌ای خود را بپذیرد. مختصات خواست کلان غرب در صورت توافق برسر خواست‌های فوری دامنه بیشتری دارد: 1- توافق برسر برنامه هسته‌ای مطابق با سلیقه غرب. 2_ مشارکت فعالانه تهران در ایجاد ثبات ایده‌ال غرب در منطقه. 3_ تعمیم تنش‌زدایی در همه سطوح "موضوعی" و "موردی" اختلافات. 4_کاهش نفوذ مشترک تهران و روسیه در منطقه. 5_ توقف مواضع اعتراضی به حضور نظامی ایالات متحده و به تبع آن ناتو در منطقه. 6_ پرهیز از نامشروع خواندن رژیم اسرائیل در اشغال سرزمین‌های فلسطینی. هردو خواست فوری و کلان از تهران اهداف راهبردی غرب و به ویژه واشنگتن را در منطقه دنبال می‌کند: حل بحران جاری در چارچوب رقابت با چین؛ کنترل روسیه و قطع نفوذ تهران؛ تعدیل مواضع تهاجمی جمهوری اسلامی یا واداشتن آن به قبول خواست‌های غرب با تهدید اقدام نظامی. تهران که پیش از این و در فاصله شروع جنگ اکتبر 2023 تاکنون خود را با فاصله معینی از مرکز طوفان حفظ کرده؛ اکنون بیش از همیشه نزدیک کانون بحران قرار دارد. دلیل این وضع اصرار تل‌آویو برای ایجاد رویداد تازه‌تر در خاورمیانه است. حال همه نگاه‌ها به راهبردی است که تهران برای خنثی کردن تهدیدها پیش رویش انتخاب خواهد کرد؛ مدیریت تنش یا افزایش شدت آن؟ آنچه در انتخاب سیاست راهبردی تهران اهمیت دارد، این واقعیت است که سرانجام این تهران و واشنگتن خواهند بود که اعضای اصلی هرگونه توافق در تنش زدایی و یا بالا گرفتن شدت آن را تا لبه رو در رویی مستقیم تشکیل می‌دهند. بنابراین ایده‌های جاری در انتخاب سیاست راهبردی تهران تعیین کننده خواهد بود. تفاوت نمی‌کند که "السید حمد بن حمود البوسعیدی" چه پیامی را به تهران آورد و چه سوغاتی را با خود به مسقط برد؛ مساله این است که به هرحال و به هردلیل دوران اغراق درباره تهدیدهای نظامی علیه ایران اکنون بیش از همیشه به واقعیت نزدیک شده است.