بزرگنمايي:

کرمان رصد - رسالت / «شب‌های تاریک رژیم غاصب» عنوان یادداشت روز در روزنامه رسالت به قلم جواد شاملو است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
چند شب است که مردم منطقه غرب آسیا و شاید افراد زیادی در پهنه گیتی در انتظار شنیدن خبر سومین عملیات ایران علیه اسرائیل در سال جاری هستند. ضربه‌ای که دردناک بودنش را پیشاپیش هم ما مطمئنیم و هم دشمن و هم دیگر ناظران بین‌المللی. شاید زد و خورد بین ایران و رژیم اشغالگر بعد از وعده صادق 3 ادامه یابد و شاید خاتمه پیدا کند. اما فراتر از آن، این روزها برای رژیم صهیونی چندان دوست‌داشتنی نیست. 
سرآغاز جنگی که هم‌اکنون در منطقه جریان دارد، عملیات طوفان‌الاقصی نبود؛ بلکه تعدی بی‌‌حد و حصری بود که رژیم اشغالگر در پاسخ به آن عملیات علیه نوار غزه به راه انداخت. از آنجایی که پاسخ دشمن به طوفان‌الاقصی تناسبی با خود آن عملیات نداشت، نمی‌توان آن را مبدأ این سلسله‌اتفاقات دانست. تعدی و زیاده‌خواهی دشمن صهیونیست در پاسخ به حماس و اصرار بر هدف تحقق‌نیافتنی نابودی یا براندازی حماس، باعث شد ائتلاف مقاومت که با نام محور مقاومت شناخته می‌شود، زنجیروار فعال شود. این مهم است که بدانیم هر یک از اعضای محور مقاومت در پاسخ به طغیان و ظلم بیش از اندازه دشمن به عضو پیشین و در واقع بنا بر ضرورتی انسانی، دینی و ملی وارد کارزار شدند. آنچه حزب‌الله را وارد جنگ کرد آغاز نسل‌کشی در غزه بود و نه صرفا پاسخ اسرائیل به عملیات حماس‌. نوع پاسخ دشمن به حدی بود که ورود حزب‌الله به درگیری توجیهات گوناگونی می‌یافت، از جمله توجیه امنیتی و وجودی برای خود حزب‌الله. همچنین ایران، پس از یک سال و پس از چند تجاوز مختلف از سوی رژیم، شروع به هدف قرار دادن اراضی اشغالی کرد.

این یعنی در حقیقت رژیم غاصب خود باعث ورود نیروهای گوناگون محور مقاومت به جنگ شد؛ اینگونه نبود که همان هفتم اکتبر، حزب‌الله و یمن و ایران و مقاومت عراق بر سر دشمن بریزند. تمام این‌ها در پاسخ به تجاوز و تهدید دشمن پا به میدان نهادند. این از جنبه جنگ نرم و تأثیر در افکار عمومی جهان، گزاره مهمی است. اسرائیل در حالی در چند جبهه مشغول نبرد است که افکار عمومی جهان سرآغاز تمام درگیری‌های کنونی را خود اسرائیل می‌داند. 
این فضا خصوصا بعد از شهادت یحیی السنوار قوت گرفت. زمانی که اسرائیل بهانه لازم را برای پایان جنگ داشت و حتی از سوی قدرت‌های غرب نیز بر پایان جنگ تأکید می‌شد اما رژیم در عوض آتش جنگ را گسترده‌تر کرد. اشغالگران نه تنها در خاکریز افکار عمومی شکست خورده‌اند، نه تنها با افزایش شعاع تنش‌ها، در پروژه عادی‌سازی عقب رفته‌اند، بلکه امنیت پایتخت خود را به تاراج گذاشته و تل‌آویو را به دارالحربی تبدیل ساخته‌اند که تصویر موشک‌باران شدن آن را مردم جهان دیده‌اند. این روزها برای اشغالگران، اصلا دوست‌داشتنی نیست.