کرمان رصد - مهر/ دو نماینده فوتبال ایران در لیگ نخبگان آسیا در شرایطی از دور این مسابقات کنار رفتند که برخی اعتقاد دارند بودجه کم باعث رقم خوردن این ناکامی است و برخی هم مدیران را عامل این اتفاق می دانند.
شکست استقلال مقابل النصر عربستان در بازی برگشت مرحله یک هشتم نهایی لیگ نخبگان آسیا پرده از واقعیت‌های پنهان و تفاوت‌های بین نمایندگان فوتبال ایران و عربستان برداشت تا آبی‌ها هم مثل پرسپولیس از دور این مسابقات کنار بروند و بازهم این پرسش مطرح شود که دلایل ناکامی فوتبال ایران در آسیا چیست و چرا تیم‌های ایرانی نمی‌توانند در این مسابقات به موفقیتی دست پیدا کنند.
بحران در مدیریت و تصمیمات اشتباه
استقلال و پرسپولیس، دو باشگاه پرطرفدار فوتبال ایران، در فصل جاری لیگ نخبگان آسیا نتوانستند به آنچه که انتظار می‌رفت دست یابند. استقلال، با عبور از مرحله گروهی، مقابل النصر عربستان قرار گرفت و پس از تساوی بدون گل در ورزشگاه آزادی، در عربستان شکست سنگین سه بر صفر را تجربه کرد. این ناکامی برای استقلال، که یکی از دو نماینده ایران در این رقابت‌ها بود، نشانگر مشکلاتی عمیق‌تر از مسائل مالی بود.
پول‌های سرخابی بدون ساختار مدیریتی درست
اگرچه این دو باشگاه در فصل جاری از مشکلات مالی رنج نمی‌بردند و با جیب‌های پر از پول به مصاف رقیبان خود رفته بودند، اما این همه‌چیز نبود که دلیل شکست‌هایی آنها مقابل رقیبان عربستانی شود. خصوصی‌سازی دو باشگاه در سال گذشته، بار سنگین مشکلات مالی را از روی دوش آنها برداشت، اما تغییرات مدیریتی و تصمیمات ناکارآمد در کادر اجرایی و فنی، سبب شد تا نتایج این دو تیم نه تنها در آسیا بلکه در داخل کشور نیز رضایت‌بخش نباشد.

پرسپولیس؛ از قهرمانی تا بحران‌های درونی
پرسپولیس پس از قهرمانی در لیگ برتر فصل گذشته، چند بازیکن کلیدی خود مانند علیرضا بیرانوند، علی نعمتی، مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر را از دست داد. این تصمیمات، به همراه انتخاب‌های ناموفق در جذب بازیکنان جدید، از جمله لوکاس ژوائو ب اعث شد تا تیم در انجام کارهای تاکتیکی و فنی دچار مشکل شود.
شاید دیگر کمتر کسی توجیه‌های افشین پیروانی سرپرست پرسپولیس در خصوص بازیکنان گران قیمت رقیبان را بپذیرد چون بر هیچ هواداری پوشیده نیست تصمیمات مدیریتی در نتیجه‌گیری این تیم‌ها نقش بسزایی داشته است. پرسپولیس در ابتدای فصل بازیکنان کلیدی خود را پس از قهرمانی از دست داد تا علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی فر، علی نعمتی و … از جمع سرخ‌ها خارج شده و یکی از ستون ه ای موفقیت از خیمه پرسپولیس کم شود.
آنها خوان کارلوس گاریدو را جانشین اوسمار ویه را کردند اما همچنان خریدهای بدی داشتند تا لوکاس ژوائو همچون نبیل باهویی با کمترین کارایی و بازدهی از جمع بازیکنان پرسپولیس جدا شوند.
از سوی دیگر پرسپولیس بدون اینکه هیچ مشکلی برای پرداختی‌ها داشته باشد اسیر جنگ قدرت مدیریت در فوتبال شد. رضا درویش در روزهایی که مورد هجمه هواداران خودی بود برای انتخابات فدراسیون فوتبال ثبت نام کرد تا حداقل یک ماه برای جمع اوری آرای این مجمع تلاش کند که آن هم بی حاصل بود تا تنها پنج نفر به او اعتماد کنند.
بازار

جنگ صندلی مدیریت در استقلال
اتفاقی مشابه با آنچه استقلال پشت شر گذاشت. این تیم اسیر جنگ قدرت مدیریتی خود شد. فرشید سمیعی که تبدیل به ماشین امضای شهریاری عضو تام الاختیار هلدینگ پتروشیمی شده بود با عجیب‌ترین قراردادهای ممکن بار سنگینی را بر دوش استقلال انداخت. استقلال در ابتدای فصل به بازیکنان گمنام بوسنیایی اعتماد کرد. نفراتی که جواد نکونام سرمربی وقت هرگز زیر بار آ ن نرفت. وقتی نکونام هم در هفته‌های ابتدایی نتیجه نگرفت خیلی زود همه چیز روی سر او آوار شد تا مدیران وقت باشگاه سراغ گزینه‌ای دیگر بروند و پس از هفته‌ها استفاده از نام سهراب بختیاری زاده به عنوان پیشکسوتی خوشنام با پیتسو موسیمانه قرالداد امضا کنند.
قراردادی که باز هم از سوی همان مدیران اجرایی نشد تا او نیز استقلال را ترک کند و آبی ها با سرگردان ترین حالت ممکن خود در چند سال اخیر سراغ سرمربی بروند. روزهای تلخی که با علی نظری جویباری مدیرعامل جدید و هیئت مدیره تازه وارد باشگاه رقم خورد تا بالاخره میودراگ بوژوویچ از استقلال خوزستان خارج شده و به استقلال تهران بپیوندد.
نظری جویباری هم نظیر رضا درویش در جنگ قدرت مدیران فوتبالی حضور داشت. او برای ثبت نام در هیئت رئیسه فدراسیون اقدام کرد اما همان روز مدیرعامل آبی‌ها شد تا از لحاظ قانونی دچار مشکل اداری برای ماندن در انتخابات شده و از جمع نامزدها ناخواسته خارج شود.
مدیرانی که هنر کنند می‌توانند استقلال و پرسپولیس زا مدیریت کنند اما عطش آنها برای کسب صندلی جدید مدیریتی در فوتبال کشور باعث ایجاد مشکلات جدی تر در این زمینه می‌شود.
بی شک تزریق سرمایه کلان به زیرساخت‌ها و همچنین جذب استعدادهای فوتبال دنیا کمک می‌کند اما نباید سهم تصمیمات مدیریتی را در این باشگاه‌ها نادیده گرفت. نگاهی به روند ساختار تیمی آنها نظیر تمدید و جذب بازیکن، انتخاب سرمربی، بستن قراردادهای نامعلوم با خارجی‌های بی کیفیت و … نشان می‌دهد جنگ نابرابر استقلال و پرسپولیس با تیم‌های عربستانی بیشتر بر سر لیاقت مدیران است تا پول‌هایی که بر سر زبان‌ها افتاده است.
بحران‌های مدیریتی؛ پرسپولیس و استقلال در یک مسیر مشابه
در کنار مسائل فنی، پرسپولیس دچار بحران مدیریتی نیز شد. رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس، در حالی که درگیر بحران‌های داخلی و هجمه‌های هواداری بود، برای انتخابات فدراسیون فوتبال ثبت‌نام کرد. این اقدامات، اگرچه بر اعتماد هواداران تأثیر گذاشت، اما هیچ کمکی به عملکرد تیم نکرد.
استقلال؛ از بی‌سر و سامانی تا تغییرات مکرر
استقلال نیز دچار مشکلات مشابهی شد. این تیم در ابتدای فصل با گزینه‌هایی مانند فرشید سمیعی و جواد نکونام دست و پنجه نرم کرد، اما تصمیمات اشتباه مدیریتی و انتخاب سرمربیان ناکارآمد، سرنوشت این تیم را به سوی ناکامی کشاند. ابتدا سهراب بختیاری‌زاده به عنوان پیشکسوت خوش‌نام وارد گود شد، اما انتخاب نهایی، پیتسو موسیمانه، با قراردادهایی که اجرایی نشد، عملاً استقلال را به یک سرگردانی مدیریت سوق داد.
سهم سنگین ولی نادیده مدیران در ناکامی
مشکل استقلال و پرسپولیس، به‌طور دقیق‌تر، ربطی به پول ندارد. در حقیقت، پول‌ها و حمایت‌های مالی که در اختیار این دو تیم قرار گرفت، تنها یک بخش از معادله بودند. آنچه که بیش از هر چیز دیگر نقش ایفا کرد، ضعف در مدیریت، تصمیمات اشتباه در انتخاب بازیکن، سرمربی و قراردادهای بی‌کیفیت با خارجی‌ها بود. این‌ها مشکلات واقعی استقلال و پرسپولیس هستند که اگر برطرف نشوند، حتی بهترین سرمایه‌گذاری‌ها هم نمی‌توانند به این تیم‌ها کمک کنند. جنگ نابرابر این دو تیم با تیم‌های عربستانی بیشتر بر سر توانمندی و لیاقت مدیران است تا پول‌های سر زبان‌ها افتاده.