بزرگنمايي:

کرمان رصد - ایسنا /دانشجوی معماری گفت: استفاده از عینک سه‌بعدی در ارائه پایان‌نامه‌های معماری و شهرسازی، دقت داوری اساتید را افزایش داده و دانشجویان را از ساخت ماکت‌های پرخطا بی‌نیاز می‌کند.
میلاد عباس‌زاده اظهار کرد: ایده عینک سه بعدی با توجه به پیگیری‌های ریاست دانشگاه آزاد اسلامی و ریاست دانشکده معماری و شهرسازی مطرح شد. آن‌ها معتقد بودند که روش‌های ارائه دروس معماری و شهرسازی مطابق با متدهای روز دنیا نیست و نیاز به بازنگری دارد، همچنین ما در انجمن علمی شهرسازی با دانشگاه‌های برتر دنیا در ارتباط هستیم و پس از مشاهده روش‌های ارائه و پرزانته پروژه‌های معماری، شهرسازی و صنعت ساختمان، این ایده شکل گرفت.
وی افزود: در رشته‌های مهندسی، به‌ویژه معماری و شهرسازی، پروژه‌های نهایی معمولاً به‌صورت دوبعدی یا سه‌بعدی ارائه می‌شوند که درک اساتید از آن‌ها ممکن است کامل نباشد. درحالی‌که این روش جدید امکان بررسی پروژه در شش بعد را فراهم کرده و به اساتید و داوران کمک می‌کند تا احاطه کاملی بر فضاهای طراحی‌شده داشته باشند. این موضوع باعث قضاوت دقیق‌تر و پرزانته بهتر دانشجو می‌شود.
دانشجوی معماری ادامه داد: از چالش‌های اصلی این روش می‌توان به فیلترینگ و تحریم‌های شرکت متا اشاره کرد که ارائه آنلاین را با مشکلاتی مواجه کرده است، همچنین خرید لایسنس برنامه‌ها نیاز به پرداخت ارزی دارد که این مشکلات از طریق راهکارهای فنی و ارتباطات بین‌المللی حل شده است.
عباس‌زاده بیان کرد: اساتید دانشکده معماری و شهرسازی از این روش استقبال خوبی کردند، زیرا دیدگاه مثبتی نسبت به به‌روزرسانی روش‌های تدریس دارند.
وی افزود: این تکنولوژی نه‌تنها روش ارائه پایان‌نامه را در رشته‌های مهندسی تغییر می‌دهد، بلکه بر سبک زندگی مردم در استفاده از فناوری، به‌ویژه تلفن همراه، تأثیرگذار خواهد بود.
دانشجوی معماری با بیان اینکه دانشجویانی که قصد استفاده از این روش را دارند باید بدانند که این یک متد نوین در ارائه پایان‌نامه و دروس است که می‌تواند آن‌ها را در حیطه آموزشی و اقتصادی نسبت به رقبا متمایز کند، گفت: هزینه راه‌اندازی این روش برای هر دانشکده یا پژوهشکده بین 20 تا 40 میلیون تومان متغیر است.
عباس‌زاده ادامه داد: دانشجویان عادی نیز می‌توانند از این فناوری بهره ببرند، به‌شرطی که پژوهشکده‌ها و دانشکده‌ها ابزارهای لازم را تهیه و حمایت‌های آموزشی لازم را فراهم کنند، همچنین امکان استفاده از نسخه‌های قدیمی‌تر برای کاهش هزینه وجود دارد.
وی اضافه کرد: برای دانشجویانی که به این فناوری دسترسی ندارند، راه‌اندازی تورهای واقعیت مجازی تحت وب پیشنهاد می‌شود که علاوه بر جنبه آموزشی، فرصت‌های شغلی خوبی نیز دارد.
دانشجوی معماری اظهار کرد: دانشگاه‌ها برای توسعه این روش می‌توانند اقداماتی مانند تأسیس آزمایشگاه‌های هوش مصنوعی، تغییر سرفصل‌های درسی، آموزش اساتید و دانشجویان و حمایت مالی و معنوی از نوآوری‌ها را در نظر بگیرند.
عباس‌زاده افزود: این تکنولوژی تنها محدود به معماری و شهرسازی نیست و در سایر رشته‌ها ازجمله مهندسی پزشکی، هنر و علوم انسانی کاربرد دارد. به‌عنوان‌مثال، در مهندسی پزشکی، قطعات طراحی‌شده در محیط‌های دوبعدی و سه‌بعدی را می‌توان در محیط شش‌بعدی بررسی کرد تا میزان آزمون‌وخطا در ساخت کاهش یابد.
وی گفت: در صورت آموزش کافی و دسترسی به تجهیزات، این روش نسبت به روش‌های سنتی نه‌تنها زمان بیشتری نیاز ندارد، بلکه می‌تواند فرآیند ارائه را سریع‌تر کند.
دانشجوی معماری با بیان اینکه دانشجویان دیگر نیز استقبال زیادی از این روش داشته‌اند و بسیاری به دنبال یادگیری، تحقیق و ایده‌پردازی در سطح بین‌المللی هستند، ادامه داد: برای گسترش این روش و دسترس‌پذیر کردن آن برای همه دانشجویان، حمایت مسئولان و فرهنگ‌سازی در این حوزه ضروری است.