بزرگنمايي:

کرمان رصد - آرمان امروز / «نمایی از حرکت نمادین آقای رئیس‌جمهور» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان امروز به قلم ابراهیم نجفی فر است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
تصویری از دکتر پزشکیان در رسانه ها منتشر شد. تصویری که او را با لباس کارگری و بیلی در دست نشان می‌داد در حالی که با شوق و صداقت مشغول آماده سازی برای ساخت مدرسه بود.
این تصویر فراتر از یک قاب ساده تجلی یک روح انسانی بود که نه بر اریکه قدرت بلکه در دل خاک و عرق پیامی عمیق به جامعه می فرستاد؛ برای ساختن آینده باید از ریشه‌ها آغاز کرد.
بیل زدن رئیس جمهور؛ یک نماد نه یک نمایش در دنیایی که گاه سیاستمداران در حصار کلیشه های تبلیغاتی گرفتار شده‌اند، بوده و این حرکت رئیس جمهور را برخی به سادگی نادیده گرفتند و گروهی دیگر با نگاهی سطحی آن را به «نمایش» تعبیر کردند اما برای آنان که معنای واقعی خدمت را درک می‌کنند این حرکت چیزی فراتر از یک اقدام فیزیکی بود. او با هر ضربه بیلی که به خاک میزد این پیام را بر زمین می‌نوشت که آینده روشن از مسیر آموزش و پرورش می‌گذرد و ساختن مدرسه همان ساختن ستون‌های توسعه و عدالت است.
در این میان برخی منتقدان گفته اند مردم از رئیس جمهور انتظار بیل زدن ندارند بلکه می‌خواهند او به اقتصاد سامان دهد مذاکره را اولویت بخشد و در سفرهای خارجی گره‌های بزرگ کشور را باز کند این سخنان در نگاه نخست شاید منطقی به نظر برسند اما با نگاهی عمیقتر حقیقت دیگری نمایان می‌شود.

آموزش زیربنای اقتصاد و سیاست آنچه این منتقدان از آن غافل‌اند این است که مدرسه و آموزش زیربنای هر پیشرفتی است. اقتصادی که بر پایه دانایی بنا نشده باشد هر چند موقتاً سرپا بماند اما سرانجام فرو خواهد ریخت رئیس جمهوری که با دست‌های خود در ساخت مدرسه مشارکت می‌کند نه تنها اهمیت این زیربنا را یادآوری می‌کند بلکه الگویی عملی برای جامعه و مسئولان ارائه می‌دهد.
منتقدانی که پیشنهاد داده‌اند دکتر پزشکیان وقت خود را صرف جراحی قلب کند فراموش کرده‌اند که رئیس جمهور مسئول قلب یک بیمار نیست بلکه مسئول قلب تپنده جامعه است. او با این حرکت نمادین از جایگاهی بالاتر از پزشکی فردی به درمان جامعه می‌پردازد؛ چرا که می‌داند آینده این کشور در کلاس‌های درس مدارس ساخته می‌شود.
از سوی دیگر این تصویر رئیس جمهوری را نشان می‌دهد که با مردم و برای مردم عمل می کند. او فاصله های ساختگی میان دولت و ملت را با دستان خاکی و لباس ساده خود از میان برمی دارد. این حرکت به ما یادآوری می کند که هیچ جایگاهی حتی مقام ریاست جمهوری نباید فرد را از احساس مسئولیت مستقیم نسبت به جامعه اش دور کند.
آنان که این حرکت را به سخره گرفته یا آن را اتلاف وقت دانسته اند قدری تأمل کنند این حرکت رئیس جمهور، نه برای نمایش که برای کاشتن بذری از امید مشارکت و توجه به ریشه های جامعه انجام شد.
رئیس جمهوری که زمان خود را برای ساخت مدرسه صرف می‌کند می‌داند که مدرسه سراغاز هر تغییر بنیادین است. او می‌داند که بدون معلمان توانمند و دانش آموزانی آگاه نه اقتصادی پایدار خواهیم داشت و نه سیاستی موثر.
مدرسه، کارخانه تولید سرمایه انسانی است؛ جایی که دانش آموزان امروز به شهروندان فردا تبدیل می شوند. اگر امروز بر روی آموزش سرمایه گذاری نکنیم فردا با هزینه های گزاف در بخشهای دیگر از جمله اقتصاد سیاست و امنیت مواجه خواهیم شد.
قدرت واقعی نه در پشت درهای بسته و اتاقهای شیشه ای بلکه در همراهی با مردم و لمس مستقیم مسائل جامعه است. این حرکت پاسخی بود به نیاز جامعه به الگوهای اخلاقی و مسئولانه.
دکتر پزشکیان با این حرکت تصویری از رئیس جمهوری ارائه کرد که نه فقط در کلام بلکه در عمل نیز نشان می دهد که به مسائل بنیادین کشور اهمیت می دهد او به ما یادآوری کرد که تغییر از کلاسهای درس و مدارس آغاز می شود و هر ضربه بیل او پیامی بود برای مسئولانی که هنوز درگیر شعارهای بی عمل‌اند.