بزرگنمايي:

کرمان رصد - همشهری / « نگران برای وفاق » عنوان یادداشت مدیرمسئول روزنامه همشهری، محسن مهدیان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
جای نگرانی است؛ چرا؟
رئیس جمهور محترم به‌درستی از وفاق گفت. هرچند اهمیت وفاق برای امروز نیست؛ همیشه وفاق اصل است. در گذشته هم وفاق ضرورت داشت. اینکه عده‌ای توجه نکردند و با بداخلاقی و بی‌انصافی بر دولت مستقر تاختند، بماند؛ چه دل ها از این نامروتی سوخت.
وفاق ضروری است. فرمود: «موفقیت دولت موفقیت همه ماست.» هر کس به خودش رجوع کند و ببیند اگر در دل چنین باوری ندارد باید نگران خودش باشد. باید چاره‌ای کند و تدبیری سازد.
اگر رئیس‌جمهور محترم از وفاق هم نمی‌گفت باید برای برقراری وفاق، خون دل خورد و عرق ریخت. مگر بدون وفاق پیشرفت میسر است؟

وفاق چیست؟ وفاق تنازل است؛ یعنی بی‌آنکه کسی از اعتقاد و گرایش خود عدول کند برای هدف مشترک از موضع‌اش تنازل کند. متن ساده است هرچند عمل بدان به‌سادگی متن نیست.
حال نگرانی برای چیست؟ اینکه عده‌ای به نام رئیس‌جمهور محترم، وفاق را نقاب سازند و اسم رمز عبور از وفاق. افرادی که در جریان فتنه 88 و 98 و اغتشاش 1401 سهم داشتند چطور ممکن است اهل وفاق شوند؟ چطور ممکن است شعار وفاق رئیس‌جمهور را پیش برند؟ چطور ممکن است دور آرمان رئیس‌جمهور حلقه شوند؟ یقین داریم دور از چشم آقای رئیس است.
خلاصه نگرانی برای وفاق، دلسوزی برای صداقت رئیس‌جمهور است.
از این‌رو چند پیشنهاد به دولت محترم:
یکم. برای وفاق خط قرمز قائل باشیم. اینکه وفاق تا کجاست؟ خط قرمز اصل انقلاب است ولاغیر. اما این مرز را مرزبان باشیم.
دوم. برای وفاق عزیمت قرار دهیم. اینکه قرار است با وفاق چه هدف مشترکی را رقم زنیم. مسئله مشترک خودش وحدت‌ساز است.
سوم. برای وفاق پیش از دیگران هزینه دهیم. پیشرو باشیم. الگو شویم. دیگران ببینند که پرچم وفاق را اهلش بلند کردند.
چهارم. برای وفاق متعصب باشیم. از وفاق صیانت کنیم. رعایت وفاق خودش خط قرمز است. اجازه ندهیم اصل وفاق آسیب ببیند.
آنکه وفاق را شکسته و به این نام شهره است نمی تواند وفاق ساز باشد و از وفاق بگوید. حرمت امامزاده را متولی باید نگه دارد. بر این نام و تحقق آن متعصب باشیم.
پنجم و دست آخر برای وفاق شاخص قرار دهیم. شاخص اثرگذاری وفاق زمانی‌است که رأفت و همدلی و تعاون بین مردم بیش از گذشته احساس شود. وفاق حقیقی آنجاست؛ کف جامعه نه تصنعی در اتاق احزاب. ثمره وفاق را مردم باید بچشند و میان خود حس کنند. مردم صداقت را در این شعار ببینند، باور می‌کنند و جلوتر از بقیه خواهند بود.
خلاصه اینکه باید برای وفاق نگران بود و از آن خالصانه صیانت کرد.