چاپ

کرمان رصد - محققان در این آزمایش می‌توانند بافت‌هایی از دی‌ان‌ای تومور را جهت تشخیص تومور «ملانوم» مرحله 3، با یک نمونه خون ساده تشخیص دهند. این بافت‌ها ممکن است با سی‌تی‌اسکن دیده نشوند. ایسنا نوشت؛ به نقل از ال‌اس، اگرچه این آزمایش کامل نیست، اما می‌تواند به شناسایی بیمارانی که به دلیل احتمال بازگشت سرطان‌شان به درمان فوری نیاز دارند، کمک کند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
تومور «ملانوم» نوعی تومور متاستاز یا فراگیر از کشنده‌ترین انواع سرطان پوست است.
دکتر «دیوید پولسکی» (David Polsky)، نویسنده ارشد این مطالعه و متخصص انکولوژی پوست در دانشگاه نیویورک گفت: ما پیش‌بینی می‌کنیم که این آزمایش جهت نظارت بر بیماران مبتلا به سرطان پوست در طول زمان‌های مختلف و تشخیص زودهنگام بازگشت بیماری «ملانوم» استفاده شود.
وی افزود: اگر آزمایش خون حاوی بافتی از دی‌ان‌ای تومور باشد، پزشک ممکن است از فناوری‌های تصویربرداری پیشرفته‌تری برای جستجوی تومور‌های کوچک و قابل تشخیص استفاده کند یا به یک روش درمانی شدیدتر روی آورد.
سرطان «ملانوم» مربوط به سلول رنگدانه‌دار پوست است. این سرطان تنها یک درصد از سرطان‌های پوست را تشکیل می‌دهد، اما بیشترین مرگ و میر ناشی از سرطان پوست را به خود اختصاص می‌دهد، زیرا می‌تواند به سرعت سایر اندام‌ها را آلوده کند. تشخیص زودهنگام این بیماری یکی از بهترین راه‌ها برای افزایش احتمال بقاء است.
«پولسکی» و همکارانش بر «ملانوم» مرحله 3 تمرکز کردند. در این مرحله، تومور سرطانی، غدد لنفاوی مجاور یعنی جایی که سلول‌های ایمنی ساخته و ذخیره می‌شوند را آلوده کرده است.
پزشکان قبل از شروع تجویز دارو‌ها برای از بین بردن سلول‌های تومور باقی مانده، جراحی را برای برداشتن هرچه بیشتر تومور سرطانی انجام می‌دهند. سپس بیماران برای بررسی هرگونه علائم بازگشت بیماری سی‌تی‌اسکن می‌شوند، اما برخی از بیماران بقایای کوچکی از این تومور را دارند که برای مشاهده توسط سی‌تی‌اسکن بسیار کوچک هستند.
«پولسکی» و تیمش برای تشخیص زودهنگام این بقایا به دی‌ان‌ای تومور در حال گردش، موسوم به «ctDNA» روی آوردند. این بافت‌ها در طول چرخه زندگی طبیعی سلول‌های تومور از آنها آزاد می‌شوند و در پلاسمای خون گردش می‌کنند. محققان می‌توانند توسط جهش‌های آشکاری که مختص سلول‌های سرطانی هستند، آنها را شناسایی کنند.
تیم تحقیقاتی به عنوان بخشی از یک کارآزمایی بالینی، نمونه‌های خون 597 بیمار را که به تازگی تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، بررسی کرد. همچنین از شرکت‌کنندگانی که شروع به درمان با دارو یا دریافت دارونما کردند، نمونه‌های آزمایشی خون طی 3 ماه، 6 ماه، 9 ماه و 12 ماه گرفته شد.
بلافاصله پس از جراحی، 13 درصد از بیماران در پلاسمای خون خود بافت «ctDNA» قابل تشخیص داشتند.
دانشمندان دریافتند که هر یک از این بیماران تجربه بازگشت سرطان را داشتند. همچنین زمانی که این بافت در طول آزمایش‌های خون آنها افزایش می‌یافت یا در طول آزمایش به طور مداوم بالا باقی می‌ماند، احتمال بازگشت «ملانوم» در بیماران بیشتر بود.
وجود بافت «ctDNA» در 100 درصد مواقع بازگشت سرطان را پیش‌بینی می‌کرد، اما نبود این بافت به این معنی نبود که بیماران به طور کامل از این بیماری رهایی یافته‌اند.
یک آزمایش با جواب منفی در 71 درصد مواقع در پیش‌بینی عدم بازگشت سرطان فرد صحیح بود. با این وجود، برخی از بیماران بدون تشخیص این بافت، شاهد بازگشت این بیماری بودند.
«پولسکی» گفت: این آزمایش‌ها وقتی مثبت هستند، بسیار دقیق هستند، اما زمانی که منفی هستند به همان اندازه دقیق نیستند.
وی افزود: گام بعدی این است که نتایج این آزمایش در دسترس یک آزمایشگاه آسیب‌شناسی مولکولی بالینی قرار گیرد. در آنجا می‌توان در مورد استفاده آن در درمان تصمیم‌گیری کرد. یک کارآزمایی بالینی می‌تواند نشان دهد که آیا استفاده از آزمایش خون منجر به نتایج بهتری می‌شود یا خیر.
«پولسکی» خاطر نشان کرد: نشان دادن کاربرد بالینی این آزمایش، پیشرفت بزرگی برای مدیریت بیماران مبتلا به «ملانوم»، به خصوص برای بیمارانی که بیماری آنها فراتر از پوست گسترش یافته است، خواهد بود.
این مطالعه در مجله The Lancet Oncology منتشر شده است.