چاپ

کرمان رصد - ایسنا / دانشمندان استرالیایی ابزاری را برای اصلاح ژنتیکی حیوانات برای خنثی کردن متیل جیوه، آلاینده‌ای که برای سلامت انسان و حیات وحش بسیار خطرناک است و یکی از سمی‌ترین آلاینده‌ها در جهان شناخته می‌شود، کشف کرده‌اند
به نقل از آی‌ای، اگر این یافته‌ها در سراسر جهان اجرا شوند، این پتانسیل را دارد که نحوه پاکسازی محیط را به طور کامل تغییر دهد. این مطالعه تاثیر مثبت زیست‌شناسی مصنوعی را نشان می‌دهد که می‌تواند بر انسان و حیات وحشی که با مسمومیت جیوه دست و پنجه نرم می‌کنند، اثر داشته باشد.
کیت تپر (Kate Tepper)، زیست‌شناس مصنوعی از دانشگاه مک‌کواری و نویسنده اصلی مقاله، می‌گوید: این که می‌توانیم از زیست‌شناسی مصنوعی برای تغییر ماهیت مضرترین شکل جیوه برای محیط زیست و تبخیر آن توسط یک حیوان استفاده کنیم، جادویی است.
جیوه یک عنصر بسیار سمی است که خطرات قابل توجهی برای سلامتی به‌ویژه برای رشد جنین و کودکان خردسال به همراه دارد. قرار گرفتن در معرض آن می‌تواند بر سیستم عصبی، ایمنی و گوارش و همچنین ریه‌ها، کلیه‌ها، پوست و چشم‌ها تاثیر بگذارد.
مهندسی ژن مگس سرکه و گورخرماهی
متیل جیوه بسیار سمی است و با افزایش زنجیره‌های غذایی به تدریج تجمع می‌یابد و می‌تواند اثرات منفی طولانی مدتی بر سلامت عصبی و تولید مثلی حیوانات در همه گونه‌ها داشته باشد.
قرار گرفتن طولانی مدت در معرض جیوه چه از طریق استنشاق، بلع یا تماس پوستی می‌تواند منجر به اختلالات عصبی و رفتاری شود که علائم آن شامل لرزش، بی‌خوابی، از دست دادن حافظه، ضعف عضلانی، سردرد و اختلالات شناختی است. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض جیوه ممکن است باعث مشکلات کلیوی شود، از افزایش جزئی در سطح پروتئین ادرار گرفته تا نارسایی شدید کلیه.
این ترکیب از طریق مواردی مانند استخراج غیرقانونی طلا و احتراق زغال سنگ آزاد می‌شود. این ترکیب خاص جیوه به راحتی توسط موجودات زنده جذب می‌شود و دفع آن بسیار دشوار است.
یک گروه تحقیقاتی، تغییراتی ژنتیکی در مگس‌های سرکه و گورخرماهی ایجاد کرده‌اند تا آنها را قادر سازند، این آلاینده را به عنصر جیوه تجزیه کنند که سپس به عنوان یک گاز بی‌ضرر تبخیر می‌شود.
دکتر تپر می‌گوید: هنگامی که حیوانات اصلاح‌شده را آزمایش کردیم، متوجه شدیم که نه تنها کمتر از نیمی از جیوه در بدنشان باقی مانده است، بلکه بیشتر جیوه باقی مانده نیز به یک شکل زیستی بسیار کم‌ خطرتری نسبت به متیل جیوه بود.
محققان توانستند این کار را با افزودن ژن‌های باکتری به دی‌ان‌ای مگس‌های سرکه و گورخرماهی انجام دهند که آنها را قادر به تولید دو آنزیم می‌کرد که با هم برای سم‌زدایی متیل جیوه کار می‌کردند.
اطمینان از ایمنی و کاربردهای آینده
اگرچه این یافته‌ها دلگرم‌کننده هستند، اما محققان تاکید می‌کنند که این فناوری هنوز نوپا است و برای تعیین مناسب بودن و کارایی آن باید بیشتر مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
این تحقیق هنوز در مراحل اولیه است و برای اطمینان از مؤثر بودن و کاملا ایمن بودن آن به آزمایشات گسترده نیاز است.
اگر آنها بتوانند با موفقیت مقیاس آن را برای کاربردهای بزرگتر افزایش دهند، این رویکرد در زیست‌شناسی مصنوعی می‌تواند به عنوان یک راه مؤثر برای رفع آلودگی جیوه در اکوسیستم‌های سراسر جهان عمل کند.