چاپ

کرمان رصد - محققان نوع جدیدی از سلول‌ها به نام «لیپوکارتیلاژ» را کشف کرده‌اند که همچون بسته‌بندی حبابی عمل می‌کنند و به بافت‌های نرمی همچون گوش و بینی انعطاف و استحکام می‌دهند، این کشف می‌تواند راه‌های جدیدی برای درک ساختار بافت‌های بدن و درمان بیماری‌های مرتبط باز کند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از نیچر، گوش و بینی به دلیل وجود سلول‌های خاصی به نام «لیپوکارتیلاژ» نرم و کشسان هستند.
این سلول‌ها که برای اولین بار به طور کامل در مطالعه‌ای جدید در مجله Science توصیف شده‌اند، همچون بسته‌بندی حبابی عمل می‌کنند و به بافت‌های بدن استحکام و انعطاف می‌دهند، این کشف می‌تواند درک ما از ساختار بافت‌های نرم و روش‌های درمانی جدید را متحول کند.
سلول‌های لیپوکارتیلاژ بیش از 160 سال است که نادیده گرفته شده‌اند، نخستین بار در سال 1857، یک جانورشناس آلمانی به نام فرانتس فون لیدیک وجود این سلول‌ها را در غضروف گوش موش گزارش کرد، این سلول‌ها حاوی ذخایر بزرگ لیپیدی هستند و زیر میکروسکوپ شبیه «مرواریدهای رنگین‌کمانی» به نظر می‌رسند، با این حال، برخلاف سلول‌های چربی، این سلول‌ها نقش متابولیکی ندارند و در عوض به عنوان بالشتک‌هایی عمل می‌کنند که سفتی بافت را کاهش می‌دهند.
ماکسیم پلیکوس، زیست‌شناس سلولی در دانشگاه کالیفرنیا، ارواین، و تیمش با بررسی این سلول‌ها دریافتند که آن‌ها دارای واکوئل‌های بزرگی هستند که پر از لیپیدها هستند، این ساختارها موجب می‌شوند بافت غضروفی نرم و انعطاف‌پذیر شود. پلیکوس توضیح می‌دهد: کندروسیت‌ها (سلول‌های کلاسیک غضروفی) همچون فوم بسته‌بندی سفت عمل می‌کنند، اما لیپوکارتیلاژها شبیه بسته‌بندی حبابی هستند که با حباب‌های بزرگ، بافت را نرم و انعطاف‌پذیر می‌کنند.
این کشف نه‌تنها به درک بهتر ساختار بافت‌های نرم کمک می‌کند، بلکه می‌تواند راه‌های جدیدی برای درمان بیماری‌های مرتبط با غضروف و بافت‌های نرم باز کند، پل جانمی، بیوفیزیک‌دان در دانشگاه پنسیلوانیا، می‌گوید: این ایده که سفتی بافت را می‌توان با کنترل محتویات درون سلول تنظیم کرد، جدید و جالب است.
سلول‌های لیپوکارتیلاژ در بسیاری از پستانداران از جمله انسان یافت می‌شوند و حتی از سلول‌های بنیادی انسان نیز رشد داده شده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که این سلول‌ها می‌توانند نقش مهمی در پزشکی ترمیمی و مهندسی بافت ایفا کنند.
این مطالعه نه‌تنها یک گام بزرگ در علم زیست‌شناسی سلولی است، بلکه پتانسیل بالایی برای کاربردهای بالینی دارد. با درک بهتر عملکرد این سلول‌ها، دانشمندان می‌توانند روش‌های جدیدی برای درمان آسیب‌های غضروفی و بهبود بافت‌های نرم توسعه دهند.
کد خبر 828882