کرمان رصد - اما در آخرین مراحل تصمیم‌گیری در خصوص انتقال پایتخت این غلامحسین کرباسچی شهردار وقت تهران بود که اعلام کرد قادر است مشکلات تهران را رفع کرده و پایتخت را از دالان مشکلاتی چون ترافیک، آلودگی، جمعیت افسارگسیخته و… عبور دهد. صحبت‌های کرباسچی باعث شد، وزن مخالفان انتقال پایتخت در دولت هاشمی رفسنجانی سنگین‌تر شود و موضوع از دستور کار خارج شود اما سال ها از آن روزها می گذرد و اوضاع پایتخت بهترنشده هیچ بدتر هم شده است. در دولت احمدی‌نژاد، حسن روحانی و ابراهیم رییسی باز هم این پرونده برای مدتی در دستور کار قرار گرفت. جدیدا مسعود پزشکیان بدون اینکه حکم قاطعی صادر کند، اعلام کرده، باید زمینه استفاده از ظرفیت‌های فراوان مناطق جنوبی کشور فراهم شود. برای این منظور نخبگان باید نظرات خود را مطرح کنند تا از یک طرف از حجم مشکلات تهران کاسته شود و از سوی دیگر توسعه متوازن در مناطق جنوبی و سواحل مکران رنگ واقعیت به خود بگیرد.
اما این پروژه اولویت ندارد و شاید مثل همیشه برای مشغول کردن افکار عمومی به خود باشد دررابطه با همین جریان به برسی پایتخت پیشنهادی دولت وقت در ادامه گزارش میپردازیم:
موقعیت جغرافیایی:
مَکْران یا مُکْران یا مِکْران به مناطق جنوبی بلوچستان است که در امتداد ساحل بلوچستان به طول 600 مایل حدودا هزار کیلومتر از راس الکوه در غرب جاسک و حد میناب در ایران تا شرق لس بیله و نزدیکی بندر کراچی در پاکستان گسترده است گفته می شود.
نام جغرافیایی:
ایالت مکران یا زمین مکران نام جغرافیایی است که پس از اسلام بر ناحیه ای از کرمان تا رود سند گفته شده است.
نگاه تاریخی:
حافظ ابرو در کتاب جغرافیا جلد 3 می نویسد حد شرقی کرمان ، زمین مکران است. بیابانی که بین کرمان و بحر است این بیابان میان کرمان و سجستان یا همان سیستان کنونی و خراسان واقع شده است و جنوب کرمان بحر مکران است.
در برخی منابع اروپایی سده های 16 تا 18 از ایالت مکران نام برده شده است.
در دوره های مختلف تاریخی این منطقه خودمُختار و تحت اداره خان‌های محلی بوده که خود را رعایای دولت ایران می نامیدند.
امپراتوری بریتانیا در سده هیجده این منطقه را جزو هند و مستعمره بریتانیا نمود.
امروزه در هند ودر پاکستان شهر هایی به نام مکران وجود دارد. مکران در دوره‌های مختلف تاریخی بخشی از قلمرو ایران بوده است.
سفرنامه مارکو پولوبه مکران:
کوه‌های خشک و بایر کرانه‌های مکران از دید جغرافیای طبیعی دنباله کویر است، که تا آنجا گسترش یافته. گویا در سده‌های میانه این سرزمین از آنچه اکنون دیده می‌شود، حاصلخیزتر بوده ولی هیچگاه از دید دارایی دارای اهمیت نبوده است. جغرافی‌نویسان پیشین اسامی بسیاری از شهرهای مکران را در کتاب‌های خود ثبت نموده‌اند ولی هیچ‌کدام به‌طور گسترده از آن شهرها یاد نکرده‌اند. مهم‌ترین درآمد مکران از نیشکر و یک گونه شکر موسوم به پانیذ بوده است که از آنجا به سرزمین های مجاور صادر می گردیده.
جاذبه های گردشگری :
تپه گل افشان با خاصیت درمانی ، کوه های مینیاتوری با قدمت 5میلیون سال ، جنگل حرا ، سواحل و اسکله های زیبا، طلاقی صحرا و دریا در روستایی شگفت انگیز و تمساح.
خبرنگار نرگس نوذری