کرمان رصد - در ذهن خود خاطرات دوران خبرنگاریم را مرور می کنم به طلایی ترین نقاطی می رسم که برای پوشش خبریش رفته بودم، روزهای منتهی به 22بهمن سال 96 بود و همه دغدغه داشتند که چه کسی سخنران مهم ترین روز حماسی مردم درکرمان خواهد بود، آن زمان که می خواستیم بپرسیم که کدام سردار سخنران هستند به قول برخی از خبرنگاران می گفتند: همان اصل کاری، سخنران خواهد بود.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
با یکی از همکاران ماموریت پیاده سازی سخنران به ما محول شد. آن روز استرس و اضطراب عجیبی داشتیم، قرار بود بهترین سردار جهان سخنرانی کند.
خاطره آن روز حضور سردار سلیمانی در مراسم بزرگداشت آیت الله سید یحیی جعفری را هیچ گاه فراموش نمی کنم که سردار با سادگی تمام و بدون تشریفات رسمی آمد و در صندلی های میانی مصلای کرمان نشست و مسئولان از او برای نشستن در ردیف های جلو دعوت کردند؛ اما تلاش من برای گرفتن عکس از ایشان بی نتیجه ماند و اطرافیان عکس گرفتن با گوشی همراه را دلیلی برای این ممانعت دانستند.
کنگره شهدای کرمان را در 9 اسفند 1397 هم به یاد دارم آنجا سردار را دیدم آرام و با اقتدار حضور داشت و با خانواده شهدا مشق شهادت نوشت.

13 دی 1398 خبری دنیا را شوکه کرد، خبری که از داغی بزرگ نه برای یک کشور؛ بلکه برای یک جهان حکایت داشت، خبری که اندوهش برای همه زیاد بود . خبرنگاران می بایست روایتگر دلدادگی های مردم به سرداری باشند که به فرموده خودش سال ها سرباز در هر خانه مسلمانی بوده است.
مسلمانان با افتخار پیکر مردی را بر بالای سرهای خود در کشورها و استان های مختلف دست به دست می کردند، اما کرمان دلشوره عجیبی برای سردارش داشت آخر این بار سردار جور دیگری به کرمان می آمد، جوری که باران اشک ها برای آمدنش آب پاشی کرده بودند. سردار این بار می آمد که برای همیشه بماند و در کنار دوستانش منزلی ابدی انتخاب کند.
کرمانی های میهمان نواز از همان لحظات اولیه به سردار گفتند غصه نخوری قدم خودت و میهمانانت بر روی چشمان اشک بارمان، وسایل پذیرایی را مهیا می کنیم؛ اما مگر سردار سرش خلوت می شد که به کرمان بیاید گویی همه نذر کرده بودند، این قهرمان را بر بالای سر خود دور شهرهایشان بگردانند؛ اما کرمان، دلش طاقت نداشت آخر فرزندش از سفر می آمد.
خاطرم هست تا زمانی که حاج قاسم به کرمان بیایید به کجاها سر زدم. وقتی به بیت الزهرا رفتم دیدم خانه را برای عزاداری بی بی دو عالم که سردار ارادت خاصی به او داشت، آماده می کردند؛ اما گویا او نیز اضطراب داشت و مشتاق آمدن صاحبخانه بود.
مردم کرمان هم که در شهر به دنبال هر نشانی از یار خویش می گشتند در بیت الزهرا بی قرار و آرام به یاد آن روزهایی که سردار برای حضرت زهرا(س) اشک می ریخت، نجوایی از دلتنگی سر می دادند.

کمی آن سوتر، مردم در گلزار شهدا، همان جا که کرمانی ها سردار را بارها دیده بودند و او قصه دلاور مردی های همرزمان و شهیدان را روایت کرده بود. همان جا که حاج قاسم دوست داشت آرام بگیرد، ردیف های آخر گلزار شهدای کرمان کنارحسین پسر غلامحسین با اشک چشم آب پاشی کرده و در انتظار یار خود بودند.
شهر حال عجیبی داشت، مردم بیقرارانه انتظار می کشیدند، موکب ها برای پذیرایی آماده شده بود آخر سردار با میهمانانش می آید مگر می شود برای او که سال ها نام کرمان و کرمانی ها را بالا برده است، کم گذاشت.
خبرنگاران هم خود را برای استقبال از قهرمان وطن آماده می کردند، آن روز ماموریتی بزرگ به همه خبرنگاران واگذار شد، ماموریتی که جهان در انتظار نشسته بود تا مردم کرمان چگونه از فرزند خویش استقبال می کنند؟
در تیم خبریمان تقسیم کار کریم و همه آماده شده بودیم و هر کدام در نقطه ای از شهر روایتگر دلدادگی ها و دل تنگی های مردم شدیم. وقتی برای پوشش خبری رفتیم کمی دورتر از میدان آزادی محل قرار با یار پیاده شدیم. همه با چشمانی اشک آلود به سمت محل قرار قدم برم یداشتند. شاید زیر لب می گفتند حاج قاسم قرار نبود اینگونه قراری بگذاری تو که سرباز وظیفه شناسی بودی؟

هر کدام از استانی آمده بودند، یکی از یزد، یکی از شهرکرد، یکی از شیراز و ....
ایستادیم و از دختر خانمی مصاحبه گر فتیم، باورم نمی شد، او این گونه عاشقانه اشک بریزد و از سردار بگوید وخشمش را به ایادی ظلم، نشان دهد. دقیقا گویی تلاش سردار برای جذب همه جواب داده است.
کم کم به محل قرار رسیدیم همه آمده بودند و انتظار قهرمان را می کشیدند، خورشید رخ نمود و انتظار مردم بی قرار برای استقبال از سردار سرزمینشان به سر رسید. مگر اشک امان می داد اما، زمانی که از آن ها می پرسیدیم با اقتدار رجز می خواندند که انتقامت را می گیرم ای سردار سرافراز تو چند وقتی استراحت کن که بسیار زحمتمان را کشیده ای.
همچنان مشغول بودیم و از عاشقانه های مردم درباره سردار مصاحبه می گرفتیم. برای ادامه ماموریت روایت دلدادگی های مردم راهی شدم سیل جمعیت بسیار زیاد بود، همه آمده بودند حاضری خود را در دفتر افتخار آفرین وطن ثبت کنند، ناگهان شنیدم که بر اثر سیل جمعیت شهادت برای عده ای رقم خورده است و عده ای در راه شهید سلیمانی ، شهید شدند.
آری وقتی در پنجمین سالگرد شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی، شعار سرباز انتخاب شد، یادمان آمد که موضوع جدیدی نیست سردار خود وصیت کرده بر روی مزارم بنویسید: سرباز تا در طول تاریخ بماند و همه بدانند که او سرباز وطن بود.

وقتی معنای سرباز را جست‌و‌جو کردم: به این رسیدم که سرباز در معنای کسی است که از جانش در پی آرمانی گذشته و از باختن سرش ابایی نداشته باشد و به این واقعیت پی بردم که او، قهرمانی بود که برای دفاع از حریم حرم ها چه ایران که به گفته وی حرم است و چه سایر حرم ها و به طور کلی سربازی در خانه هر مظلومی، جان خود را فدا کرد. 
برای همین مردم این سرباز را بر سر می گذارند و او تاج سر همه است و همچنان همه برای بزرگداشت نام و یادش سر از پا نمی شناسند و این موضوع در موکب های منتهی به مسیر گلزار شهدای کرمان نمایان بود و هر کسی آمده بود بگوید سرباز وطن برای ادامه دادن راهت ما هم از باختن سر ابایی نداریم، همان گونه که پارسال عده ای در راه ترویج مکتبت فدا شدند.