بزرگنمايي:

کرمان رصد - روزنامه جوان /متن پیش رو در جوان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
روز گذشته و در نشست خبری هفتگی سخنگوی دولت، یک خبرنگار با ادبیاتی مشمئزکننده خواستار «حذف» یک عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و نماینده رهبری در شورای عالی امنیت ملی کشور شد! عجیب‌تر آن بود که این رویکرد حذفی و دیکتاتورمآبانه به جای آنکه با واکنش منفی سخنگوی دولت روبه‌رو شود و او به خبرنگار مذکور برای ترسیم این فضای حذف منتقدان تذکر دهد، با تأیید فاطمه مهاجرانی مواجه شد!
یک خبرنگار در نشست روز گذشته فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت در قالب یک سؤال گفت که چرا اجازه می‌دهید سعید جلیلی حرف بزند؛ ما رأی دادیم تا او حذف شود!
خبرنگار خطاب به سخنگوی دولت گفت: «سؤال من در مورد نظرات آقای سعید جلیلی است که تازگی‌ها خیلی دارد درباره اتفاقاتی که در دولت می‌افتد، اظهارنظر می‌کند و حتی در آخرین اظهارنظرش هم گفته که برخی از تحلیل‌های اشتباه مسیر وسوسه برای طرف مقابل را افزایش می‌دهد. می‌خواستم ببینم ما در واقع قشر بیشتر مردم رأی دادیم که این دولت در سایه واقعاً از کشور حذف شود. چرا دولت درباره اظهار نظر‌های ایشان سکوت کرده و به ایشان اجازه می‌دهد که همان اظهارنظرات قبلی را داشته باشد؟»
این اظهارات صرف نظر از آنکه با مواضع سعید جلیلی موافق باشیم یا مخالف، هم عجیب است و هم خطرناک است. عجیب است، چون اصلاح‌طلب جماعت همیشه خود را مدافع حق آزادی بیان نشان داده است. تناقض‌های اصلاح‌طلبان البته رویداد جدیدی نیست و می‌توان از آن گذشت. اما روال خطرناکی است که یک خبرنگار و یک رسانه که باید منادی آزادی بیان باشد، صریح و علنی بگوید چرا اجازه می‌دهید فلان مسئول حرف بزند و نظراتش را بگوید! آیا هر مسئولی با سیاست‌ها، مواضع و عملکرد دولت پزشکیان موافق نیست، باید دهانش را ببندد؟! معنی وفاق و آزادی و شنیدن نظرات منتقدان این بود و آیا رئیس‌جمهور محترم این روال خطرناک را می‌پسندند؟ آیا سؤال از سخنگوی دولت باید این باشد که چرا اجازه می‌دهید فلان مسئول حرف بزند و مواضع قبلی‌اش را بگوید؟! آیا، چون این خبرنگار به پزشکیان رأی داده و کاندیدایش رأی آورده، سایر کاندیدا‌ها تا همیشه باید چسب بر دهان بزنند یا آنکه مواضع قبلی خود را تغییر دهند و طبق سلیقه و نظر حامیان کاندیدای پیروز حرف بزنند؟!
بدتر آنکه مهاجرانی هم در پاسخ نمی‌گوید که این سؤال نادرست است، غیراخلاقی است و همه منتقدان اجازه اظهارنظر دارند، بلکه زبان به طعنه و کنایه‌ای باز می‌کند که در شأن جایگاه سخنگویی دولت نیست: «فراموش نکنیم که هیچ نیازی به سایه نیست. چرا سایه؟! ما که آمادگی شنیدن داریم. نقد مبتنی بر کار کارشناسی است. نقد مبتنی بر واقعیات، داده‌ها و آگاهی است. ما بسیار هم از این موضوع استقبال می‌کنیم. پیشنهاد می‌کنیم، دوستانی که می‌خواهند در سایه باشند کاملاً به روشنایی بیایند و از سایه خارج شوند. بحمدالله فضای جامعه، فضای گفتگو است و ما آمادگی شنیدن نظرات را داریم.»
زشتی بیشتر ماجرا و خطر بیشتر آنجایی است که رسانه‌های دولت پزشکیان به جای نقد این سؤال و جواب، به استقبال آن رفته و با ذوق تیتر زده‌اند کنایه سخنگوی دولت به جلیلی! گویی هنوز شب انتخابات است و باید با بی‌اخلاقی دنبال تخریب باشند. بی‌آنکه بدانند این ادبیات نشان نمی‌دهد سعید جلیلی کیست، بلکه نشان می‌دهد شما چه کسانی هستید!